Zeiltocht met driemaster!

Hallo allemaal!
Nu is het toch echt weer een eeuwigheid geleden dat ik voor het laatst iets schreef. Het was niet helemaal de bedoeling om jullie zo lang te laten wachten, maar ja, blijkbaar werkt dat nou eenmaal zo als je een blog probeert bij te houden... Je moet er altijd even de tijd voor nemen en dan is het vaak zo verleidelijk om het uit te stellen.

Maar goed, vandaag is het 4 mei en dat betekent dat het einde van mijn schooljaar hier er nu bijna op zit. Over precies een week, op 11 mei, is de laatste schooldag en dan moeten we onze spullen inpakken, voor de laatste keer mijn kamer schoonmaken en natuurlijk afscheid nemen van iedereen. RAAR!! Ik kan wel zeggen dat we het hier nog niet helemaal beseffen of in ieder geval proberen te doen alsof we nog weken en maanden voor ons hebben. Ai ai, genoeg om dat nu. Eerst maar even kort bijpraten over alles wat er de laatste weken gebeurd is.
De laatste keer dat ik jullie schreef was ik me aan het voorbereiden op de grote kruising van de Hardangervidda met langlaufski's. Dat was een tocht waar we ons al weken op hadden voorbereid en het is ook echt een super tocht geworden. In de eerste plaats hadden we stralend weer. Van de 8 dagen dat we onderweg waren, hebben we 7 dagen strakblauwe lucht en zon gehad. Dat was helemaal geweldig en ook best bijzonder, want het weer op de Hardangervidda is bijna nooit zo stabiel en mooi als wij het toen hebben gehad. Geluk dus! Van de 8 dagen gebruikten we 6 dagen om ons te verplaatsen (de andere 2 dagen waren rustdagen). In totaal hebben we zo'n 130 km afgelegd. De eerste dag hadden we ook gelijk de langste dagetappe en dat was 27 km. Met een rugzak van 20 kg is dat dan best vermoeiend, maar als je dan in de hut aankomt is dat wel heel lekker. Voor degenen die zin hebben om onze route op de kaart op te zoeken: we gingen van oost naar west beginnend bij Imingfjell. Vanaf daar was de eerste hut Mårbu,vervolgens Sandhaug, Lågaros, Hadlaskard, Stavali en vanaf daar de afdaling naar Kinsarvik. Behoorlijk gebruind in onze gezichten kwamen we terug op school na een super tocht. We zagen er uit als een stel slecht geschminkte zwarte pieten; mooie witte strepen op onze voorhoofden waar een muts had gezeten. Een witte zonnebril op je gezicht getekend en witte halsen waardoor het er niet uit zag om met een gewoon t shirt rond te gaan :) Heerlijk om na 8 dagen weer een douche te nemen, geloof mij maar!

Na de paasvakantie hebben we onze ski's opgeborgen en ons op wat meer lente activiteiten gericht. We hebben een kanotocht gemaakt in de stromende regen en een steenoven gemaakt waarin we pizza konden bakken. Verder hebben we geklommen in Tyssedal en gezwommen (ijskoud!!!!) in het fjord.
Afgelopen week zijn we op zeiltocht geweest van Bergen naar de Orkney eilanden. Dat was een tocht met de hele school. Zaterdag ochtend vertrokken we iets voor zevenen naar Bergen waar we hebben aangemonsterd op de driemaster Statsraad Lehmkuhl. We werden ingedeeld over drie wachtgroepen; wit, blauw en rood. Elke wachtgroep heeft twee keer op de dag een 4 uur durende wacht. Een 's nachts en een overdag. Ik zat in de wittewachtgroep en wij hadden wacht van 04.00 uur tot 08.00 uur en van 16.00 uur tot 20.00 uur. Heel gek om via zo'n wachtsysteem te leven. We stonden midden in de nacht op om dan 4 uur lang actief of in ieder geval wakker te zijn en na afloop was je dan vaak zo moe dat je gewoon weer ging slapen. 'S middags stond je dan weer op voor je volgende wacht en niet al te lang daarna ging je weer slapen. Je beleeft elke dag twee keer en je mist helemaal je gevoel voor tijd. Veel mensen werden zeeziek aan het begin van de tocht. Met mij ging het eigenlijk nog best goed totdat ik de opdracht kreeg om met nog 4 anderen de wc te wassen. Midden in de nacht en met hoge golven... dat was iets te veel van het goede! Na die wacht ronde was het erg fijn om in je eigen hangmat te kruipen, want dan merk je niet zo veel van de beweging van het schip. De rest van de tocht ging het heel goed en al vrij snel werden we aan het werk gezet met touwen en zeilen. Op de heenweg voeren we het grootste deel op de motor maar we leerde veel over alle verschillende touwen en zeilen op de boot. Touwtrekken, daar zijn we nu getraind in :) Op de terugweg naar Bergen hebben we de hele tijd gezeild. Met klimtuigen aan werden we het wand in gestuurd en zijn we tot hoog in de mast geklommen. Daar moesten de zeilen worden losgeknoopt. Erg spannend en leuk om zo hoog de mast in te klimmen op een schommelend schip met alleen maar zee rond je. Dan krijg je echt zo'n scheepsjongens van Bontekoe gevoel! Maaltijden op een zeilschip, dat is ook echt een hele belevenis. Op een bepaald moment hadden we zulke hoge golven dat de boot bij elke golf ongeveer 15 graden helde. Om dan je bord nog op tafel te houden zonder dat al je eten op de vloer valt, is een behoorlijke uitdaging! :) Inmiddels zijn we gisteren weer aan land gekomen na een 6 daagse tocht en dan is het ook wel weer lekker om in een gewoon bed te slapen. Het zeegevoel zijn we trouwens nog lang niet kwijt. In plaats van zeeziek is iedereen nu opeens landziek. Een dag en een nacht na de tocht merken we nog steeds dat we wereld om ons heen aan het golven is. Als je de trap af gaat beweegt alles op en neer en het is onmogelijk om piano te spelen zonder duizelig te worden :) Heel gek maar waar!

Nu ik over een week alweer terug kom naar Nederland, vragen de meeste van jullie zich zeker wel af wat mijn plannen voor volgend jaar zijn. Gaat ze studeren? en waar dan? Blijft ze nog een jaar? Er gaan zeker al een aantal geruchten de ronde en daarom lijkt het me slim om het gelijk maar even op te helderen. Ik heb besloten om nog een jaar in Noorwegen te blijven. Hier, op Hardanger folkehøgskole! Iets voor de paasvakantie heb ik gesolliciteerd naar een plaats als stipendiat (leraarsassistent) op school. Elk jaar zijn er zo'n vier tot zes leerlingen die ervoor kiezen om nog een jaar te blijven en mee te helpen bij de verschillende richtingen. Deze tweedejaarsleerlingen (stipendiaten) krijgen een hoop taken en verantwoordelijkheden op school en vormen een brug tussen de leerlingen en leraren. Ik was een van de 10 leerling die had gesolliciteerd naar zo'n plaats op school en heb ook een plaats aangewezen gekregen! Samen met vier anderen zal ik volgend jaar stipendiat zijn hier op school. Ik zal het meest helpen bij de friluftsliv richting, maar ook bij sport. Verder hebben we twee meisjes bij de paardenrichting, een jongen bij jacht en een meisje dat samen met mij bij friluftstliv maar ook bij kleding ontwerpen zal helpen. Dat wordt een leuk en gezellige groep om mee samen te werken en te leven. Natuurlijk zal ik ook een keer beginnen te studeren, maar dat zal ik gewoon nog een jaar later doen. Voor nu voelt het alsof ik het jaar hier in Noorwegen veel te vroeg af moet sluiten en om hier nog een belevenis als stipendiat aan vast te plakken voelt goed. Volgend jaar wordt heel anders dan dit jaar omdat ik dan alles van een heel nieuw perspectief zal beleven. Ook krijg ik de mogelijkheid om mijn Noors nog meer te verbeteren en te perfectioneren. Hoe dan ook, een jaar als stipendiat staat goed op je cv en ik krijg er ook voor betaald. Het leven heeft geen haast en ik zal er gewoon nog een mooi jaar aanvast knopen.

13 Mei neem ik het vliegtuig naar Nederland en dan zal ik de zomervakantie gewoon lekker thuis zijn. Wel praktisch dat ik al mijn winteruitrusting hier op school kan laten liggen, want ik weet niet hoe ik het anders thuis had gekregen :) Ergens begin augustus zal ik weer naar Noorwegen vertrekken, maar nu eerst..... VOL GENIETEN van de laatste week hier op school met alle gezellige vrienden die ik hier heb.

tot over niet al te lang!