langlaufen, skiën, ijsvissen, kiten en veel meer!
Blijf op de hoogte en volg Amber
28 Februari 2013 | Noorwegen, Lofthus
Lieve vrienden en familie!
Ik heb nu wintervakantie en logeer bij een vriendin uit mijn klas, Ăsne. Zij woont op een schapenboerderij in de provincie Telemark. Morgen reis ik verder naar Oda (zij woont in Gol) waar ik ook nog een paar dagen zal blijven. Komend weekend zal ik dan nog Siri bezoeken en met haar reis ik zondag weer terug naar school. Het is alweer even geleden dat ik iets van mij heb laten horen en in de weken tussen de kerstvakantie en nu is een heleboel gebeurd. Tijd voor wat nieuwe verhalen dus. Met mijn klas zijn we eigenlijk elke week op tocht geweest en hebben we veel verschillende dingen gedaan; sneeuwholen graven, kiting, ijsvissen, hondesleedentocht, skiën en langlaufen. In een tent slapen met minus 20, maar gelukkig ook vaak in een warme berghut. Misschien dat ik overal maar kort wat over moet vertellen! (Ik waarschuw alvast: het is toch weer een lang verhaal!)
Zo'n 6 weken geleden hadden we een sneeuwholentocht. De dag ervoor hadden we op school een hoop theorie gekregen over het bouwen van verschillende typen sneeuwholen en alles waar je op moet letten. Goed voorbereid gingen we dus de Hardangervidda op. Ons belangrijkste gereedschap? Een sneeuwschep! Op onze vorige tocht in dezelfde omgeving hadden we al een aantal grote sneeuwheuvels gevonden. Plaatsen waar de sneeuw zich door de wind ophoopt tot een grote sneeuwmuur. Op deze plekken is de sneeuw al snel 5 meter diep, horizontaal en vertikaal gezien. Geschikt voor een sneeuwhol dus! Ik zal niet te veel uitwijden over de verschillende typen sneeuwholen die er zijn, maar wij maakten twee verschillende; Kantgrop en een traditioneel sneeuwhol. Met mijn groep van vier maakten we een traditioneel sneeuwhol. Dat wil zeggen dat we op twee plaatsen een vier meter lange gang recht de sneeuwheuvel in graven. Deze gang is zo hoog dat we erin kunnen staan. Vervolgens worden die twee gangen met elkaar verbonden. Het deel tussen die twee gangen vormt het bed en ligt ook hoger dan de gangen. Het plafond is koepelvormig zodat de condens via de zijkanten naar beneden stroomt en niet op ons drupt. Tenslotte wordt een van de ingangen helemaal afgesloten en de andere ingang gedeeltelijk.
De sneeuw was erg hard en het koste ons veel energie om er een goed hol van te maken. Tenslotte na ongeveer 5 uur graven en ploeteren was ons huisje dan eindelijk groot genoeg voor vier personen. Hoewel het buiten toch zo'n min 20 graden was, was het in het sneeuwhol behaaglijk met maar een of twee minusgraden. Na een lekkere warme maaltijd kropen we onze slaapzakken in en hadden het heel gezellig met een aantal kaarsjes aan. Het leven in een sneeuwhol is echt zo slecht nog niet! ... maar... als je de volgende ochtend wakker wordt en je je warme slaapzak uitmoet is het wel even bibberen. Hoe dan ook; Ik vond het erg leuk om in een zelfgemaakte sneeuwhol te slapen. Weer een heel nieuwe ervaring!
Een week later trokken we alweer vrolijk de Hardangervidda op. Dit keer voor een heel ander type tocht. We zouden ons verdiepen in kiting :) Kiting hoort eigenlijk meer bij de sportrichting op school, maar gelukkig mochten wij het ook proberen. We hadden een tweedaagse cursus en op de eerste dag kregen we alles uitgelegd over de kite en hoe je die moet besturen. Twee om twee kregen we een eigen kite en begonnen we te oefenen. Het was nog niet zo makkelijk om hem in een keer de lucht in te krijgen maar als je hem eenmaal goed in de lucht kreeg was het erg leuk. Iedereen had ook een tuigje aan waaraan de kite bevestigd was. Als je met de kite veel wind ving werd je soms een stuk de lucht in getrokken of over de sneeuw getrokken. Spannend maar vooral erg leuk!
De tweede dag was het plan dat we zouden proberen te kiten met ski's aan, maar we hadden veel pech. Tegen de verwachtingen en weersvoorspellingen in was het vrijwel helemaal windstil. We zijn nog naar de westkant van de Hardangervidda gereden in de hoop op meer wind, maar uiteindelijk hebben we de kite helemaal niet de lucht in gekregen. Balen dus! Desondanks dat we het niet met ski's hebben kunnen proberen, hebben we toch in ieder geval de basis over het kiten geleerd. Een beetje teleurgesteld reisden we terug naar school.
Weer een week later reden we met de friluftslivklas en de idrettsklas (sport) naar Roldal waar een klein skigebiedje ligt. 4 liften en 6 pistes. Hier kregen wij, friluftsliv, een twee uur durende les in telemarkskiën. Dit is een speciale manier van skiën waarbij je hakken loskomen van de ski's. In plaats van echte telemarkski's gebruikten we onze langlaufski's want die zijn alleen iets smaller maar hebben hetzelfde principe. We gebruikten het kinderliftje om boven aan de kinderpiste te komen. Dat werd ons oefenterrein! Het moeilijkste zijn de bochten die je moet maken. Je staat eigenlijk alleen op je voorste en buitenste ski en je moet vrij diep door je knieën. Je achterste been is daar alleen voor stabiliteit maar je mag er eigenlijk geen gewicht op zetten. Als je het goed doet zouden je ski's dan vanzelf een bocht moeten maken... Lastig! Na een tijd oefenen ging het steeds beter, maar buiten de kinderpiste werd het alweer een heel ander verhaal..! De volgende dag konden we gewoon vrij skiën en dat was ook erg leuk. Ik leende een paar ski's van iemand op school dus dat ging een stuk makkelijker dan op langlaufski's.
Nadat we op de piste hadden gestaan was het de week erop dus weer tijd om de Hardangervidda op te gaan met langlaufski's en een rugzak op. Nu hadden we ook drie tenten mee, want we zouden voor het eerst in een tent in de sneeuw slapen. Aan de oever van een groot bevroren meer sloegen we ons kamp op. De tenten werden opgeslagen en er werden sneeuwmuren rond de tenten gebouwd om ze te beschermen tegen de koude wind. In het buitengedeelte van de tent groeven we de sneeuw uit zodat het mogelijk werd om in de tent te staan. Heel praktisch want dan hoef je niet meer op je knieën de tent in te kruipen. Tegelijkertijd is er ook veel meer plek voor bagage. De nacht in de tent was koud! In tegenstelling tot een sneeuwhol isoleert een tent de warmte niet en wordt het er dus niet veel warmer dan buiten. Met warme kleren aan kropen we in onze donzen slaapzakken maar toch kreeg ik het ijskoud aan mijn voeten. Na veel te hebben bewogen werd ik toch eindelijk warm en heb ik het grootste een deel van de nacht goed kunnen slapen. De volgende dag stond ijsvissen op het programma. Druk in de weer met ijsboren werd het ene na het ander gat in het ijs geboord. Vermoeiend en zwaar werk want het ijs was zeker 60 cm dik, maar je werd er wel goed warm van :) Tijdens het ijsvissen hoef je verder eigenlijk weinig te doen. Je doet een paar larven aan het vishaakje en vervolgens is het gewoon afwachten. De tijd werd gedood met het maken van een kleine skischans en een opdracht over lawines en het opsporen van mensen in de sneeuw. Boven verwachting vingen we zeker 10 vissen en niet eens zulke kleine! Ik had er drie gevangen dus dat was erg leuk! Hoewel het plan eerst was dat we twee nachten in een tent zouden slapen, besloten we toch naar Kjeldebu hytta te gaan. Het was zo koud en helder weer dat het lekkerder was om in een hut te slapen. Het was inderdaad heerlijk om de kachel daarbinnen goed op te stoken en in een normaal bed te kruipen. Ook deze tocht hadden we weer schitterend weer en heel veel zon.
Afgelopen week kreeg ik bezoek van mijn lieve zusje!!! Merlijn kwam op zaterdagochtend aan in Odda en daar heb ik haar op gehaald. Ze kreeg een uitgebreide rondleiding op school en werd natuurlijk aan iedereen voorgesteld. Het was zo gezellig om lekker in het Nederlands te kletsen! Zaterdag avond was er een leerlingen avond georganiseerd door de paardenmeisjes. De voorstelling op het podium werd vooraf gegaan met een hoop gekke spelletjes dus het was leuk dat Merlijn daar bij kon zijn! Zondag moesten we het meeste voorbereiden voor alweer een tocht over Hardangervidda. Dit keer zouden we twee nachten in Kjeldebu hytta slapen en op dinsdag en woensdag gaan hondesleeën. Merlijn was niet de enige die 'op bezoek' was op tocht. De zus van Åsne was ook mee en het was erg gezellig! Er waren in totaal 3 hondenspannen met elk 5 tot 6 honden. Het is echt een chaotische beesten bende als de drie hondenspannen stil staan. Alle honden beginnen dan acuut te huilen en te blaffen; ze hebben zo'n zin om te rennen! Als je eenmaal het anker aan boord van de slee haalt zijn de honden niet meer te houden. (Jaja, we gebruiken sneeuwankers om de sledes vast te leggen als ze niet gebruikt worden) Het is eigenlijk nog best lastig om goed te sturen met die sledes. Je moet de hele tijd je gewicht verplaatsen en de slee naar links of rechts trekken. Als je de helling af gaat is het belangrijk dat je remt, want anders kan de slee te dicht bij de achterpoten van de achterste honden komen. Wanneer je tegelijkertijd naar beneden gaat en een scherpe bocht moet maken had ik in ieder geval 100 procent concentratie nodig, want het is niet altijd makkelijk. Op de vlakke delen waar de sneeuw ook wat harder is, gaat het echt heel snel! Dat was wel spannend en vooral leuk! Vooral op woensdag maakten we echt een schitterende ronde in een glitterende en sneeuwwitte wereld. Het gaf wel een speciaal gevoel om door die honden over de sneeuwvlaktes getrokken te worden. Erg gaaf!
Nu volgende week komt dan eindelijk de tocht waar we zo veel naartoe hebben geleefd: De kruising van Hardangervidda!! Dinsdag zullen we in alle vroegte met een busje vertrekken van school. Onze tocht begint dan in Immingfjell en vanaf daar zullen we in 8 dagen in noordwestelijke richting de hoogvlakte oversteken. Het plan is om op de dinsdag daarop in Kinsarvik aan te komen, een dorpje op een kwartier rijden van school. We zullen 6 dagen gebruiken als verplaatsingsdagen en dan hebben we nog twee rustdagen tussendoor. We trekken van hut naar hut maar we hebben wel tenten bij ons voor het geval dat we door slecht weer overvallen worden of als we in een hut komen en er andere mensen zijn waardoor er misschien niet genoeg bedden zijn. Het wordt een spannende tocht en misschien krijgen we wel stralend weer! (Met stormachtig weer in een hut midden op de hoogvlakte vast zitten vind ik eigenlijk ook niet heel erg :) Dat is wel zo spannend en dan maak je weer iets heel nieuws mee! Toch is het heerlijk om ook zonnig weer te krijgen en misschien al een beetje bruin te worden.) Hoe dan ook, ik verheug me er heel erg op deze tocht!
Zo! Nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat. Ik hou jullie op de hoogte!
Amber
Ik heb nu wintervakantie en logeer bij een vriendin uit mijn klas, Ăsne. Zij woont op een schapenboerderij in de provincie Telemark. Morgen reis ik verder naar Oda (zij woont in Gol) waar ik ook nog een paar dagen zal blijven. Komend weekend zal ik dan nog Siri bezoeken en met haar reis ik zondag weer terug naar school. Het is alweer even geleden dat ik iets van mij heb laten horen en in de weken tussen de kerstvakantie en nu is een heleboel gebeurd. Tijd voor wat nieuwe verhalen dus. Met mijn klas zijn we eigenlijk elke week op tocht geweest en hebben we veel verschillende dingen gedaan; sneeuwholen graven, kiting, ijsvissen, hondesleedentocht, skiën en langlaufen. In een tent slapen met minus 20, maar gelukkig ook vaak in een warme berghut. Misschien dat ik overal maar kort wat over moet vertellen! (Ik waarschuw alvast: het is toch weer een lang verhaal!)
Zo'n 6 weken geleden hadden we een sneeuwholentocht. De dag ervoor hadden we op school een hoop theorie gekregen over het bouwen van verschillende typen sneeuwholen en alles waar je op moet letten. Goed voorbereid gingen we dus de Hardangervidda op. Ons belangrijkste gereedschap? Een sneeuwschep! Op onze vorige tocht in dezelfde omgeving hadden we al een aantal grote sneeuwheuvels gevonden. Plaatsen waar de sneeuw zich door de wind ophoopt tot een grote sneeuwmuur. Op deze plekken is de sneeuw al snel 5 meter diep, horizontaal en vertikaal gezien. Geschikt voor een sneeuwhol dus! Ik zal niet te veel uitwijden over de verschillende typen sneeuwholen die er zijn, maar wij maakten twee verschillende; Kantgrop en een traditioneel sneeuwhol. Met mijn groep van vier maakten we een traditioneel sneeuwhol. Dat wil zeggen dat we op twee plaatsen een vier meter lange gang recht de sneeuwheuvel in graven. Deze gang is zo hoog dat we erin kunnen staan. Vervolgens worden die twee gangen met elkaar verbonden. Het deel tussen die twee gangen vormt het bed en ligt ook hoger dan de gangen. Het plafond is koepelvormig zodat de condens via de zijkanten naar beneden stroomt en niet op ons drupt. Tenslotte wordt een van de ingangen helemaal afgesloten en de andere ingang gedeeltelijk.
De sneeuw was erg hard en het koste ons veel energie om er een goed hol van te maken. Tenslotte na ongeveer 5 uur graven en ploeteren was ons huisje dan eindelijk groot genoeg voor vier personen. Hoewel het buiten toch zo'n min 20 graden was, was het in het sneeuwhol behaaglijk met maar een of twee minusgraden. Na een lekkere warme maaltijd kropen we onze slaapzakken in en hadden het heel gezellig met een aantal kaarsjes aan. Het leven in een sneeuwhol is echt zo slecht nog niet! ... maar... als je de volgende ochtend wakker wordt en je je warme slaapzak uitmoet is het wel even bibberen. Hoe dan ook; Ik vond het erg leuk om in een zelfgemaakte sneeuwhol te slapen. Weer een heel nieuwe ervaring!
Een week later trokken we alweer vrolijk de Hardangervidda op. Dit keer voor een heel ander type tocht. We zouden ons verdiepen in kiting :) Kiting hoort eigenlijk meer bij de sportrichting op school, maar gelukkig mochten wij het ook proberen. We hadden een tweedaagse cursus en op de eerste dag kregen we alles uitgelegd over de kite en hoe je die moet besturen. Twee om twee kregen we een eigen kite en begonnen we te oefenen. Het was nog niet zo makkelijk om hem in een keer de lucht in te krijgen maar als je hem eenmaal goed in de lucht kreeg was het erg leuk. Iedereen had ook een tuigje aan waaraan de kite bevestigd was. Als je met de kite veel wind ving werd je soms een stuk de lucht in getrokken of over de sneeuw getrokken. Spannend maar vooral erg leuk!
De tweede dag was het plan dat we zouden proberen te kiten met ski's aan, maar we hadden veel pech. Tegen de verwachtingen en weersvoorspellingen in was het vrijwel helemaal windstil. We zijn nog naar de westkant van de Hardangervidda gereden in de hoop op meer wind, maar uiteindelijk hebben we de kite helemaal niet de lucht in gekregen. Balen dus! Desondanks dat we het niet met ski's hebben kunnen proberen, hebben we toch in ieder geval de basis over het kiten geleerd. Een beetje teleurgesteld reisden we terug naar school.
Weer een week later reden we met de friluftslivklas en de idrettsklas (sport) naar Roldal waar een klein skigebiedje ligt. 4 liften en 6 pistes. Hier kregen wij, friluftsliv, een twee uur durende les in telemarkskiën. Dit is een speciale manier van skiën waarbij je hakken loskomen van de ski's. In plaats van echte telemarkski's gebruikten we onze langlaufski's want die zijn alleen iets smaller maar hebben hetzelfde principe. We gebruikten het kinderliftje om boven aan de kinderpiste te komen. Dat werd ons oefenterrein! Het moeilijkste zijn de bochten die je moet maken. Je staat eigenlijk alleen op je voorste en buitenste ski en je moet vrij diep door je knieën. Je achterste been is daar alleen voor stabiliteit maar je mag er eigenlijk geen gewicht op zetten. Als je het goed doet zouden je ski's dan vanzelf een bocht moeten maken... Lastig! Na een tijd oefenen ging het steeds beter, maar buiten de kinderpiste werd het alweer een heel ander verhaal..! De volgende dag konden we gewoon vrij skiën en dat was ook erg leuk. Ik leende een paar ski's van iemand op school dus dat ging een stuk makkelijker dan op langlaufski's.
Nadat we op de piste hadden gestaan was het de week erop dus weer tijd om de Hardangervidda op te gaan met langlaufski's en een rugzak op. Nu hadden we ook drie tenten mee, want we zouden voor het eerst in een tent in de sneeuw slapen. Aan de oever van een groot bevroren meer sloegen we ons kamp op. De tenten werden opgeslagen en er werden sneeuwmuren rond de tenten gebouwd om ze te beschermen tegen de koude wind. In het buitengedeelte van de tent groeven we de sneeuw uit zodat het mogelijk werd om in de tent te staan. Heel praktisch want dan hoef je niet meer op je knieën de tent in te kruipen. Tegelijkertijd is er ook veel meer plek voor bagage. De nacht in de tent was koud! In tegenstelling tot een sneeuwhol isoleert een tent de warmte niet en wordt het er dus niet veel warmer dan buiten. Met warme kleren aan kropen we in onze donzen slaapzakken maar toch kreeg ik het ijskoud aan mijn voeten. Na veel te hebben bewogen werd ik toch eindelijk warm en heb ik het grootste een deel van de nacht goed kunnen slapen. De volgende dag stond ijsvissen op het programma. Druk in de weer met ijsboren werd het ene na het ander gat in het ijs geboord. Vermoeiend en zwaar werk want het ijs was zeker 60 cm dik, maar je werd er wel goed warm van :) Tijdens het ijsvissen hoef je verder eigenlijk weinig te doen. Je doet een paar larven aan het vishaakje en vervolgens is het gewoon afwachten. De tijd werd gedood met het maken van een kleine skischans en een opdracht over lawines en het opsporen van mensen in de sneeuw. Boven verwachting vingen we zeker 10 vissen en niet eens zulke kleine! Ik had er drie gevangen dus dat was erg leuk! Hoewel het plan eerst was dat we twee nachten in een tent zouden slapen, besloten we toch naar Kjeldebu hytta te gaan. Het was zo koud en helder weer dat het lekkerder was om in een hut te slapen. Het was inderdaad heerlijk om de kachel daarbinnen goed op te stoken en in een normaal bed te kruipen. Ook deze tocht hadden we weer schitterend weer en heel veel zon.
Afgelopen week kreeg ik bezoek van mijn lieve zusje!!! Merlijn kwam op zaterdagochtend aan in Odda en daar heb ik haar op gehaald. Ze kreeg een uitgebreide rondleiding op school en werd natuurlijk aan iedereen voorgesteld. Het was zo gezellig om lekker in het Nederlands te kletsen! Zaterdag avond was er een leerlingen avond georganiseerd door de paardenmeisjes. De voorstelling op het podium werd vooraf gegaan met een hoop gekke spelletjes dus het was leuk dat Merlijn daar bij kon zijn! Zondag moesten we het meeste voorbereiden voor alweer een tocht over Hardangervidda. Dit keer zouden we twee nachten in Kjeldebu hytta slapen en op dinsdag en woensdag gaan hondesleeën. Merlijn was niet de enige die 'op bezoek' was op tocht. De zus van Åsne was ook mee en het was erg gezellig! Er waren in totaal 3 hondenspannen met elk 5 tot 6 honden. Het is echt een chaotische beesten bende als de drie hondenspannen stil staan. Alle honden beginnen dan acuut te huilen en te blaffen; ze hebben zo'n zin om te rennen! Als je eenmaal het anker aan boord van de slee haalt zijn de honden niet meer te houden. (Jaja, we gebruiken sneeuwankers om de sledes vast te leggen als ze niet gebruikt worden) Het is eigenlijk nog best lastig om goed te sturen met die sledes. Je moet de hele tijd je gewicht verplaatsen en de slee naar links of rechts trekken. Als je de helling af gaat is het belangrijk dat je remt, want anders kan de slee te dicht bij de achterpoten van de achterste honden komen. Wanneer je tegelijkertijd naar beneden gaat en een scherpe bocht moet maken had ik in ieder geval 100 procent concentratie nodig, want het is niet altijd makkelijk. Op de vlakke delen waar de sneeuw ook wat harder is, gaat het echt heel snel! Dat was wel spannend en vooral leuk! Vooral op woensdag maakten we echt een schitterende ronde in een glitterende en sneeuwwitte wereld. Het gaf wel een speciaal gevoel om door die honden over de sneeuwvlaktes getrokken te worden. Erg gaaf!
Nu volgende week komt dan eindelijk de tocht waar we zo veel naartoe hebben geleefd: De kruising van Hardangervidda!! Dinsdag zullen we in alle vroegte met een busje vertrekken van school. Onze tocht begint dan in Immingfjell en vanaf daar zullen we in 8 dagen in noordwestelijke richting de hoogvlakte oversteken. Het plan is om op de dinsdag daarop in Kinsarvik aan te komen, een dorpje op een kwartier rijden van school. We zullen 6 dagen gebruiken als verplaatsingsdagen en dan hebben we nog twee rustdagen tussendoor. We trekken van hut naar hut maar we hebben wel tenten bij ons voor het geval dat we door slecht weer overvallen worden of als we in een hut komen en er andere mensen zijn waardoor er misschien niet genoeg bedden zijn. Het wordt een spannende tocht en misschien krijgen we wel stralend weer! (Met stormachtig weer in een hut midden op de hoogvlakte vast zitten vind ik eigenlijk ook niet heel erg :) Dat is wel zo spannend en dan maak je weer iets heel nieuws mee! Toch is het heerlijk om ook zonnig weer te krijgen en misschien al een beetje bruin te worden.) Hoe dan ook, ik verheug me er heel erg op deze tocht!
Zo! Nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat. Ik hou jullie op de hoogte!
Amber
-
28 Februari 2013 - 18:56
Joost Van Hamel:
Mooi verslag! Krijg je nooit genoeg van al die sneeuw? Leuk om te bedenken dat daaronder de voorjaatsbloempjes staan te trappelen van ongeduld Nieuw seizoen, nieuwe uitdagingen. Veel liefs van Opa Joost -
28 Februari 2013 - 20:48
Papa:
Amber, leuk dat je zo boeiend schrijft. Een heerlijk verhaal om even op mee te reizen... Heel veel plezier volgende week. Wellicht spreken we elkaar zondag nog even. -
28 Februari 2013 - 23:44
Jet & Menno :
Hallo Amber,
Dat was weer een gaaf verslag. Wat ons verbaast is dat er zo ongelofelijk veel te ondernemen is in en op sneeuw en ijs. Wij denken bij sneeuw eigenlijk alleen aan sleen en skiën en dat vinden we dan al helemaal heerlijk. Maar wat jij daar allemaal meemaakt aan sneeuwverwante activiteiten........Vooral die tocht met die hondensleeën, dat klonk echt heel spannend. Keep us posted! Liefs J&M
-
01 Maart 2013 - 09:08
Oma Marlies:
Terwijl de anwb dit jaar meer gipsvluchten moet maken dan ooit (las ik in de krant), ski, graaf, kite, vis, slee jij er ongebroken en soepeltjes op los. Wat maak je ons gelukkig met je verslagen. Een geweldig jaar, en jij bent een geweldig mens. Oma. -
01 Maart 2013 - 10:52
Francesca Van Hamel:
Wat een mooi doorlopend verslag en best wel gedetailleerd!
Tijdens het lezen had ik een beetje een vage voorstelling, maar toen ik de foto's groter klikte, zag ik het pas goed. Wat een schitterende sneeuw, het niet onder aan Zwitserland.
Zelf net 2 weken in het chalet geweest. Daar lag ook veel sneeuw. Sonja maakte ook een grote sneeuwpop in de tuin, die als 2 druppels water op die van jullie leek!
Liefs van Francesca
-
01 Maart 2013 - 11:52
Ineke Veldhuizen:
Ha die Amber,
Wat een mooi verhaal zeg. Zoveel mooie momenten en ervaringen op een rij. Wat leuk dat Merlijn op bezoek is geweest zeg. Wellicht krijg zij ook de smaak te pakken of misschien heeft ze die al!!De foto's spreken voor zich. En inderdaad ik denk bij sneeuw en ijs dan skiën en schaatsen.Oja de Weissensee tocht is volbracht. Heel erg leuk geweest, bar en boos ijs met veel scheuren. Veel valpartijen. Wel apart om even in het donker te schaatsen en ook best spannend. Enfin dat zit er weer op. Kijken naar een andere uitdaging....Ik wens jou nog heel veel plezier en blijf genieten. Als jij geniet zien wij dat weer terug in jouw reisverhalen!!
Lieve groet Ineke -
02 Maart 2013 - 10:05
Terrie:
Heee Amber,
Ik vind het echt super leuk om je verhalen te lezen. Het is wel duidelijk dat je heel veel spannende en onvergetelijke dingen mee maakt!
Geniet ervan!!!
Liefs Terrie -
02 Maart 2013 - 13:49
Frouke:
Hoi Amber,
Heel boeiend verslag en wauw!!..wat een mooie foto's.
Past zo bij je, blij dat je het zo naar je zin hebt. Groetjes van ons allemaal!! -
04 Maart 2013 - 10:10
Erna:
Hoi Amber,
Wat een mooi verslag en wat maak je ons jaloers! Prachtige foto's en het enthousiasme spat er van af! Heel veel groeten, ook namens Sipko, Iris, Stella en Jolijn.
-
12 Maart 2013 - 18:55
Gerda En Pieter:
Lieve Amber, terwijl wij het hier wel gehad hebben met de sneeuw en kou, geniet jij er nog volop van, en ik hoop dat je dat nog even blijft doen. Eindelijk zien we hier de eerste krokussen door het gras naar boven komen, wonderlijk dat die bolletjes onder de grond de vorst hebben weten te doorstaan. Een prachtig reisverslag heb je weer gemaakt, en ik had ook al het nodige van Merlijn gehoord, wat leuk dat jullie het zo fijn hebben gehad. Ook schitterende foto's !
Zie je daar in Noorwegen al een teken van de lente?,merk je dat bijvoorbeeld aan de lengte van de dagen?
Daar ben ik wel benieuwd naar. Geniet er nog maar van, en straks ook van de week met Papa, Mama, Emiel en Merlijn. Dat gaat vast een prachtige week worden .
Geniet van alle dingen die nog gaan komen!!!
veel liefs, Gerda en Pieter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
